Początki
Pan powołał naszą wspólnotę, zaproponował jej nazwę, określił charyzmat i wyznaczył misję w trakcie wielomiesięcznego modlitewnego nasłuchiwania. Wszystkie słowa, światła i natchnienia otrzymaliśmy podczas zwyczajnej modlitwy w ciszy przed Najświętszym Sakramentem, po której następowało dzielenie się słowem. Mogliśmy się przekonać osobiście, jak bardzo Duch Święty nas kocha i z jaką czułością prowadzi. Chcemy tym doświadczeniem, a także doświadczeniem wielu wieków Kościoła, dzielić się głównie z kapłanami i pasterzami. Wierzymy, że codzienna łączność z Duchem Świętym – nazywana modlitwą kontemplacyjną – może się dokonywać dzięki temu, że On w nas mieszka i że łączy nas ze źródłem mądrości Bożej.
Nazwa
Nazwa Słudzy Ducha Pocieszyciela wyłoniła się na różnych etapach rozeznawania. Chcieliśmy przede wszystkim naśladować Chrystusa Sługę. W idei służby zawiera się intencja reprezentowania kogoś innego, w tym przypadku Ducha Świętego. W nazwie również przykuwa uwagę tytuł „Pocieszyciel”. Jako słudzy Pocieszyciela pragniemy, by osoby osamotnione, zagubione, przygniecione grzechem lub cierpieniem odkryły dzięki naszemu świadectwu prostego i radosnego życia w Duchu, Jego bliskość i działanie w sobie.
Posługujemy się skrótem SPr, który oznacza naszą nazwę łacińską: Servi Spiritus Paracliti.
Charyzmat
Gdy pytaliśmy Ducha Świętego o charyzmat, postawił nam przed oczyma postać św. Jana Chrzciciela, który na pytania ludzi o rodzaj jego posłannictwa, odpowiedział, a nie zaprzeczył: „Jam głos wołającego na pustyni: prostujcie drogi Panu”.
Stwierdziliśmy wówczas, że naszym charyzmatem jest upraszczanie wyobrażeń o Bogu, wyjaśnianie że Bóg jest miłością, a my jesteśmy świątyniami Ducha Świętego, tak drogocennymi dla Boga, jak Świątynia Jerozolimska. To jest też orędzie o miłości i bliskości Boga w Duchu Świętym. Mamy być „upraszczaczami” – to misja niebywała! Jej kształt został nakreślony przez charyzmat św. Jana Chrzciciela, ale ma dotyczyć tym razem Osoby Parakleta.
Symbol
Naszym godłem jest kropla oliwy na krzyżu. Patrząc na kroplę oliwy niekolorowaną niektórzy zobaczą kroplę krwi lub kroplę wody. Naszym symbolem jest krzyż z kroplą, w której możemy widzieć oliwę, wodę, krew, a także płomień. Wszystkie te symbole oznaczają Ducha Świętego, który objawia się na wiele sposobów: jako namaszczenie, obmycie, oczyszczenie i nowe życie. Sam Chrystus jest Namaszczonym, działającym w Duchu.
Strój
Czarna tunika – symbol przyobleczenia w nowego człowieka; czarny kolor nawiązuje do sutanny kapłańskiej.
Skórzany, brązowy pas – symbol mocy Ducha Świętego i posłuszeństwa Jego woli
Różaniec – znak kontemplacji Trójcy Świętej w codzienności na wzór Maryi
Brązowy szkaplerz z kapturem – znak służby
Krzyż z kroplą – nasz symbol
Biały płaszcz (noszony podczas liturgii) – znak charyzmatu prorockiego