„Chcę ją przynęcić, na pustynię ją wyprowadzić i mówić jej do serca” (Oz 2,16)
Raz w miesiącu każdy nas wyjeżdża na pustynię, aby oddać się zupełnie swojemu Trójjedynemu Panu. Droga nie musi wcale być długa… Czasem wystarczy zamknąć drzwi swojego pokoju i pozwolić działać Duchowi Świętemu. Bierzemy ze sobą Pismo Święte i wewnętrzną intencję. Niektórzy poszczą, inni piją z Bogiem kawę. Niektórzy odmawiają modlitwy, inni milczą. Niektórzy rozmyślają o Nim, inni z Nim trwają. Wszyscy zaś w pokoju spoczywamy na piersi naszego Mistrza, oczekując Jego kolejnych próśb.