„Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu” (Mt 6,5)
Zachęceni przez Pana, dwa razy dziennie (rano i popołudniu) trwamy na modlitwie w ciszy. Stąd czerpiemy siłę; stąd na cały dzień rozlewa się wewnętrzna cisza; to nasz azyl i czas, na który czekamy. Bóg-Ojciec stworzył nas, bo chciał nas mieć takimi, jacy jesteśmy: słabymi, nieudolnymi i biednymi. Odpowiadamy Mu więc byciem z Nim. Ten czas bywa piękny, ale czasami jest trudny (kiedy trapi nas gonitwa myśli, a minuty wloką się niemiłosiernie) – ważne, byśmy nie żądali od Niego niczego, bo to nie nam ma być dobrze, tylko Jemu.